Waar Piet van Eeghen in zijn volgens het NRC ‘sterke eerste cabaretprogramma’ zijn eigen geest op een grappige en originele manier onder de loep nam, breekt hij zich het hoofd over alles wat er tussen hem en zijn ‘medemens’ gebeurt in zijn tweede programma De lieve Vrede.

Naar anderen hunkeren, maar ze achter het behang willen plakken als ze er zijn. Met knikkende knieën een vuist maken en ondertussen tien jaar docent zijn. Ongemakkelijk schuifelen bij fysiek contact, maar in tranen uitbarsten bij de eerste de beste hug.

Kortom: een vat vol tegenstrijdigheden dat Piet moét bespreken en bezingen.

Met absurdistische liedjes, kronkelige hersenspinsels en geestige ontboezemingen neemt Piet je in De lieve Vrede mee in zijn pogingen om een evenwicht te vinden tussen je tanden laten zien en de lieve vrede bewaren.